بررسی رابطه فاجعه سازی درد، اضطراب درد، روان رنجورخویی، حمایت اجتماعی و راهبردهای مقابله با ناتوانی عملکردی در بیماران روماتیسمی شهر اهواز

چکیده: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش متغیرهای فاجعه سازی درد، اضطراب درد، روان رنجورخویی، حمایت اجتماعی، راهبردهای مقابله و در پیش بینی ناتوانی عملکردی در بیماران رماتیسمی بود. به این منظور یک گروه نمونه 151 نفری از بیماران مبتلا به روماتیسم با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، پرسشنامه های مقیاس فاجعه سازی درد (pcs)، مقیاس علایم اضطراب درد (pass-20)، خرده مقیاس روان رنجورخویی پرسشنامه شخصیتی آیزنک (epq-r)، خرده مقیاس حمایت اجتماعی مقیاس سنجش تأثیر آرتریت (aims2)، پرسشنامه راهبردهای مقابله (csq)، مقیاس سنجش تأثیر آرتریت (aims2)، توسط افراد داوطلب تکمیل شدند. برای تحلیل داده ها از رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که متغیرهای پژوهش قادر به تبیین 24/0 تا 38/0 واریانس ناتوانی عملکرد و مولفه های ناتوانی عملکردی (عملکرد جسمانی، علایم درد و عملکرد هیجانی) بودند. یافته های پژوهش حاضر، از نقش عوامل روان شناختی ـ اجتماعی در پیش بینی وضعیت عملکردی در بیماران مبتلا به روماتیسم حمایت می کند.